Hadis-i şerif de: “Kolaylaştırınız, zorlaştırmayınız. Müjdeleyiniz, nefret ettirmeyiniz.” buyrulur.

Yıllardır memleketimizde süren gelen bürokrasi ise, hep zorlaştırıcı ve nefret ettirici nitelikte. Yıllar süren; Bugün git, yarın gel, politikası. Her şeyi biz biliriz, her şeyi size soracaksak bizim burada ne işimiz var düşünce yapısı. Ayak bağları, işlerin yapımızdan ve üretiminden daha zor olan, resmi ve bürokratik engeller. Bir dakika süren işin resmi, bürokratik aşamaları bazen günler ve aylar süren bir uygulamaya kadar gitmektedir.

Birilerinin, topluma çaktığı kazık. Bir delinin kuyuya attığı taş. Geri kalmamızda ki en önemli faktör..!

Türkiye’de ne kadar çok şeyin ne kadar hızlı değiştiğini ancak devlet mekanizmasının işleyişinde nasıl da hiçbir şeyin hiçbir zaman değişmediğini hayretle görmek bizi kahrediyor... Rüzgârın nereden esip başakların hangi yöne eğileceğini artık kestiremiyoruz.

 

18.06.2012 tarihli TBMM ne sunulan kanun tasarısı aile hekimlerine nöbet tutturmanın yolunu açıyor. Ve bu bakanlıkça belirlenen kıstaslar çerçevesinde olur diyor.

 

Biz aylardır AHEF Yönetim kurulunun görevlendirdiği kişiler olarak bu bürokratlar ile çeşitli kereler görüştük. Amacımız; meslek örgütü olarak birinci basamakta yaşanan sorunları ve sıkıntıları tespit ederek çözümü noktasında çalışmak ve saha da cansiperane görev yapan meslektaşlarımızın özlük hakları ve çalışma koşullarını geliştirmek ve korumaktı. Sayın Bakanında emir ve görüşleri çerçevesinde meslek örgütü olarak çıkan yönetmelik, kanun, genelge yani bizi ilgilendiren ve günlük pratiğimize yansıyan konularda kurumsal olarak görüşlerimizi iletmek ve sonradan yaşanması muhtemel sorunları önlemekti. Ama olmuyor...

 

Bu bakanlığın bürokratları maalesef görüşmeleri ve fikirlerimizin alınmasını gücü paylaşmak olarak algılıyor. Ve o yıllardır şikâyet ettiğimiz bürokratik engeller böyle oluşuyor.

Üzgünüm, kızgınım... Bazı şeyleri çok istesek de çok çaba göstersek de  aşamıyoruz, hem bürokrasiyi aşamıyoruz hem de toplama da sıfır çarpmada bir olan meslektaşlarımızın tutumlarını aşamıyoruz. Her şeyin kabullenilmesi, hayata sadece maddi çerçeveden gözlükle bakmak, bana dokunmayan yılan bin yaşasın mantığı belkide bizim önümüzde ki en büyük engel. Arkadaşlarımızın göremediklerini, farkında olmadıkları bu tutumları, o kızdığımız bürokratlar o kadar güzel çözmüşler ki…

 

Bu süreç de kazanımlarımız oluyor, kaybettiklerimizde. Bunun mücadelesini veriyoruz, elimizden geldiğince de vermeye devam edeceğiz. Ancak, mesleki değerlerimiz, onurumuz, iyi ve güvenli çalışma koşulları için mücadele ettiğimiz karşımızdaki muhatabımız bu..!

Ben kendi şahsım adına diyorum ki, kazanımlar hepimizin, kaybedilen her bir hak için özür dilerim.Ve hakkınızı helal edin...